کسانی که با فضای کسب و کار در عرصه بین المللی آشنا باشند، قطعا از هزینه هنگفت برندسازی در سطح جهانی نیز مطلع اند؛ هزینه هایی که شاید از توان مالی بزرگترین شرکت های ایرانی نیز خارج باشد اما این پایان راه نیست و گاهی یک ایده خوب و اجرای ظریف می تواند بسیار موثرتر از آنچه تصور می شود عمل کند.

مجموعه دانش بنیان "بیان" در فضای علمی کشور و به خصوص در میان فعالان عرصه اینترنت به خوبی شناخته شده است.
این مجموعه علمی برای سومین سال پیاپی اقدام به برگزاری مسابقاتی علمی در سطح بین المللی با موضوع دانش برنامه نویسی رایانه ای کرده که با استقبال چشمگیر نخبگان جهانی مواجه شده است.

بیش از 10 هزار برنامه نویس از 103 کشور جهان برای شرکت در سومین دوره مسابقات برنامه نویسی بیان ثبت نام کرده اند.

برنامه نویسانی از 39 کشور اروپایی، 34 کشور آسیایی، 15 کشور از قاره آمریکا، 14 کشور آفریقایی و 2 کشور از اقیانوسیه در رقابت های مقدماتی این دوره از مسابقات شرکت داشتند.

جالب این جاست که آمار شرکت کنندگان امسال نسبت به دور قبلی مسابقات بیان که 4910 نفر از 54 کشور بودند، رشد بیش از 2 برابری از نظر تعداد شرکت کنندگان و هم کشورهای شرکت کننده داشته است.

سایت جهانی المپیاد جهانی کامپیوتر نیز از کسانی که تاکنون در المپیادهای جهانی مدال آورده اند برای برای شرکت در این مسابقه علمی ایرانی دعوت کرده بود.

من خود از نزدیک در کنار سایر اهالی رسانه، شاهد فینال حضوری مسابقات سال قبل بودم و به خاطر برگزاری این رویداد علمی جهانی در کشورم به خود بالیدم و برای مشاهده فینال امسال که به گفته مسئولان مسابقه قرار است در اوایل بهمن برگزار شود لحظه شماره می کنم.

به نظر می رسد این مجموعه جوان، با انگیزه و دانش محور، با شناخت صحیح مزیت های نسبی خود و استفاده از تخصص و تجربه آن دسته از برنامه نویسان خود که سابقه مدال آوری در مسابقات جهانی برنامه نویسی و المپیاد های جهانی را داشته اند ، برای جهانی کردن نام و نشان خود دست به اقدامی هوشمندانه و خلاقانه زده است: برگزاری یک مسابقه علمی فراگیر در تراز بین المللی.

"بیان" با برگزاری مسابقه علمی برنامه نویسی در سطح جهانی، بستر مناسبی برای ارتقای دانش فنی، مهارت و خلاقیت برنامه نویسان ایرانی فراهم آورد و با این کار نه تنها ارزش برند داخلی خود را بالا برد بلکه با برگزاری آبرومندانه این رویداد، قطعا بر اعتبار کشورمان در عرصه بین المللی نیز افزود و راه ورود خود به بازار های جهانی را هم فراهم کرد. اینکه دلایل چنین استقبالی از یک مسابقه ایرانی چه بوده است جای بررسی و تحلیل و الگو برداری هم برای دستگاه های حاکمیتی و هم سایر شرکت های خصوصی دارد.

دولت و ارگانهای دولتی باید به این سوال اساسی پاسخ دهند که در تمام این سالها به غیر از ولخرجی های بی ثمر در همایش های بی اثر، برای برند سازی علمی از ایران چه کرده اند؟ و حالا که به لطف خلاقیت جوانان ایرانی راه و چاه را یافته اند از این به بعد چه خواهند کرد.